طراحی با فونت‌فورج

کتابی درباره چگونگی ساخت یک تایپ‌فیس جدید با کمک فونت‌فورج

دریافت در قالب [ePUB] | [MOBI] | [PDF]
دیدن پروژه روی گیت‌هاب

ساختن DNA تایپ

پس از تکمیل یک طراحی خوب، منسجم و با فاصله‌گذاری مناسب برای o و n، کار بعدی این است که حروفی را که ویژگی‌های ساختاری‌شان پایهٔ سودمندی برای ساختن حروف دیگر در فونت در اختیارمان می‌گذارند وارد کار کنیم. ممکن است وسوسه انگیز باشد عجله کرده و تمام حروف ممکن را وارد کار کنیم. اما شما در مقابل چنین حسی مقاومت به خرج دهید!

در حالی که o و n، نقطه شروع بسیار خوبی برای شالودهٔ طراحی ارائه می‌دهند، لازم است که این کار را ادامه دهیم. گسترش سریع کار پیش از انجام این مراحل به این معنی است که مدیریت کل پروژه با دشواری مواجه خواهد شد — و بیش از آن چه که نیاز است به طول خواهد انجامید.

چه کارهای دیگری برای پی‌ریزی شالوده طراحی‌مان مورد نیاز هستند؟ — ابتدا بیایید نگاهی به آنچه که از o و n چه چیزهایی در دست داریم. اگر چه حرف o به طور خاص برای فاصله‌گذاری پایه‌ای به کار می‌آید اما نمی‌تواند برای طراحی حروف دیگر کمک‌مان کند — نه حتی ضرورتا برای حروفی مثل b یا d. در سوی دیگر، حرف n برای ساختن حروفی مثل m یا h یا u بسیار مفید است. عامل دیگری که هنگام انتخاب حروف برای شالودهٔ کار خود بایستی لحاظ کنیم این است که این حروف با چه بسامدی مورد استفاده قرار می‌گیرند. حروفی که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد می‌توانند کمک مؤثرتری برای ساختن کلمات آزمایشی بدهند. برخی از حروف ممکن است صرفا برای همین دلیل به خصوص انتخاب شوند.

حروفی که انتخاب می‌کنید نباید لازم نیست همان‌هایی باشند که در اینجا پیشنهاد می‌شوند. تنها کافی است که خصوصیاتی که مطرح می‌شوند را دارا باشند. بنابراین، به عنوان مثال، شما ممکن است بخواهید از حروف «a d h e s i o n» برای شروع استفاده کنید. این مجموعه حروف چیزی است که در دوره ارشد طراحی تایپ در دانشگاه Reading انگلستان استفاده می‌شود. یک مجموعه حروف جایگزین «v i d e o s p a n» است که توسط Type Together در کارگاه‌های طراحی تایپ خود و برای شروع پروژه‌های‌شان استفاده می‌شود. هر دو مجموعه به اندازه کافی DNA دارند تا معنی‌دار باشند. هر دو از حروف کوچک استفاده می‌کنند که ایجاد تغییرات «سراسری» در آن‌ها آسان‌تر است.

در حالی که ممکن است آسان‌ترین کار، انتخاب یکی از مجموعه‌های بالا باشد، می‌توانید مجموعه خودتان را تهیه کنید. از خودتان بپرسید که کدام مجموعه حروف را برای افزودن به o و n باید انتخاب کنید. گزینه‌های زیر را در نظر بگیرید:

  • ‘a’ — حرف ‘a’ یک انتخاب بسیار رایج برای شروع است. حرف ‘a’ می‌تواند در پیش‌بینی پایان‌بندی‌های ‘s’ مفید باشد.
  • ‘d’ — شکل ‘d’ می‌تواند به شما در طراحی حروف ‘b’ و ‘p’ و ‘q’ ایده‌های خوبی بدهد.
  • ‘e’ — در انگلیسی و بسیاری از زبان‌های دیگر، حرف ‘e’ بسیار رایج است که همین امر آن را بسیار ارزشمند می‌کند. همچنین شکل ‘e’ می‌تواند برای شروع طراحی ‘c’ استفاده شود.
  • ‘h’ — در حالی که ‘h’ به سرعت از روی حرف ‘n’ قابل ساخت است، به کمک قسمت فرازی که دارد می‌تواند تنوعی در بافتی که می‌خواهید آزمایش کنید ایجاد کند.
  • ‘i’ — مانند ‘e’، حرف ‘i’ بسیار رایج است و این مزیت را نیز دارد که کمی هم از شکل ‘j’ برای ما می‌گوید. شکل ‘i’ نیز تا حدودی می‌تواند از شکل ‘n’ استنتاج شود.
  • ‘s’ — حرف ‘s’ گزینه خوبی برای مجموعه حروف اولیه است زیرا به تنوع دیداری بافت حروفی که قصد آزمایش کردن‌شان را دارید می‌افزاد، همچنین درست درآوردن حرف ‘s’ بسیار دشوار است، بنابراین شروع زودهنگام آن احتمال این که بتوانید زمان بیشتری را صرف درست درآوردنش بکنید افزایش می‌دهد. پایان‌بندی‌های ‘s’ گاهی اوقات می‌توانند پیش‌بینی‌های خوبی درباره پایان‌بندی‌های حروفی مثل ‘a’، ‘c’، ‘f’، ‘j’ و ‘y’ به دست بدهند.
  • ‘v’ — حرف ‘v’ می‌تواند پیش‌بینی‌های خوبی درباره چگونگی رسم ‘y’ و ‘w’ به ما بدهد.

پس از اینکه مجموعه حروف‌تان را انتخاب کردید، خوب است که برای بهبود و دقیق‌تر کردن‌شان از راه آزمایش کلماتی که از آن‌ها ساخته می‌شوند وقت بگذرانید. مانند کاری که پیش‌تر با n و o انجام دادیم، باید به فاصله بین حروف و رابطه فضاهای منفی با این فاصله‌ها توجه زیادی داشت.

برای اطلاعات بیشتر درباره تعیین ارتفاع فراز و فرود این رشته بحث روی TypeDrawers را بخوانید.

تهیه متن آزمایشی

منابع برخط متعددی برای تولید سریع متن آزمایشی وجود دارند:

  • LibreText یک نرم‌افزار آزاد است.
  • Adhesion Text توسط Miguel Sousa ساخته شده و یکی از اولین منابع از این نوع است.
  • JAF Generator یک نرم‌افزار آزاد که توسط Just Another Type Foundry ساخته شده است.
  • Typable که توسط Ondrej Job ساخته شده است.

استفاده از متن واقعی

متن‌های آزمایشی (dummy texts) به نوعی، متن‌های «کور» هستند؛ شما واقعاً نمی‌توانید آن‌ها بخوانید.

اما هنگامی مثلا یک دو جین حرف دارید، می‌توانید متنی واقعی برای داشتن تجربه خواندن همه جانبه بسازید. این کار برای دست یافتن به درک عمیقی از چگونگی عملکرد طراحی ضروری است، بنابراین خوب است که هر چه سریع‌تر بتوانید به این مرحله برسید.

اما مراقب اثر «متن بیات‌شده» باشید. اگر شما مرتبا از متن واقعی یکسانی برای بررسی تایپ‌فیس استفاده کنید، این متن می‌تواند آن قدر برای شما آشنا باشد که قدری از توانایی ادراکی خود در بررسی چگونگی عملکرد تایپ‌فیس از دست بدهید.

به محض آن که تمام حروف الفبا را ساختید، برای اطمینان از تازه بودن متن، فونت پیش‌فرض سیستم‌عامل، برنامه رایانامه یا مرورگر وب خود را روی فونت خود تنظیم کنید.

این موضوع در رشته گفتگویی روی TypeDrawers و با عنوان On The Use of Blind Texts (درباره استفاده از متون کور) مورد بحث قرار گرفته است.